Houtvenne

We zijn thuis. 
Laatste avond in de USA was enerverend. Rustig naar ons beginpunt gereden, koffers ingepakt en onze reis afgesloten met een etentje bij de mexicaan. Zo zijn we onze reis begonnen, een etentje in dezelfde mexicaan met de fam. Donna. Een vriendin van Lientje, die woont in san Leandro. Donna heeft ze leren kennen tijdens haar borduurles in Las Vegas van zo’n 4 jaar geleden.het contact is gebleven en gegroeid. Onze reis begonnen met een hernieuwde kennismaking met Donna en haar familie en afgesloten met een etentje met fam. Donna. Was erg gezellig, goed gegeten en gedronken. Hadden ons beast op een grote parking gezet waar we ook zouden blijven staan om te overnachten. We lagen een uurtje in bed toen er op de deur werd geklopt. Oeiaa wat is me dat. Ik wakker geschoten, jos ook wakker, voorzichtig door raampie naar buiten gekeken. De flikken!!!! stonden voor onze deur. Zwaailichten aan, veel kabaal. Oeiiaaaaa wat nu, opendoen in onze pyjama was geen optie. Vlug wat kleren aandoen dan maar. Deur geopend, oef de flikken zijn vertrokken. Wat nu? De parking was helemaal leeg. Wat gaan we doen. We zagen de flikken aan de overkant van het blok staan. Ikke zei, we vertrekken. Onze slide-out ingetrokken en gaan rijden. “Waar naar toe” vraagt Jos. “Gewoon rijden” riep ik. Oeiaaa de flikken komen weer af met zwaailichten. Rijen rijen. Weg daar. Oef, flikken stoppen onze achtervolging. Diepe zucht. Lientje ligt met de bibbers in haar bed. Marleen horen we niet. Wat nu??? Effe stoppen aan een tankstation. Meteen ons beast effe volgegooid. (Ruim 40 gallons getankt, 200 dollar armer maar beast moest toch vol. Effe de cijfers van ons beast, heeft een 7,3 liter V8 motor met een vermogen van 350 hp) gezocht op de tomtom van Jos, die ons al veel geholpen heeft, ene goeie camper tomtom, naar een rv campground. Is er ene op 16 miles. Wat is dat gele briefje onder de ruitenwisser. Jawel een bekeuring, 45 dollar voor overnachten op een parking waar dat niet mag. Tja, wisten wij veel. K.t natuurlijk maar was gelukkig te overzien. Rijden maar. Komen aan op de campground maar natuurlijk niemand meer te zien. Is al 11:30 pm.  De barrier nog open. Wat nu, kantoortje gevonden en gelukkig was een late checkin mogelijk. Formulier ingevuld, geld bij gestopt, enveloppe terug in de brievenbus gestopt en naar ons plekje gereden. Daarna nog heerlijk een uurtje of 7 geslapen. Opgestaan, laatste dingetjes in de koffers stoppen, proberen of koffers konden worden gesloten, met vereende krachten  gelukt, gewogen, oeiaaa 1 koffer iets te zwaar. Maar tijd om te vertrekken, moesten ons beast inleveren. Om 7:45 am aangekomen bij roadbear. Nog effe wachten gaat pas om 8 uur open. Onze uber is al aangekomen. De afronding bij roadbear ging vlotjes, hun zouden onze bekeuring afronden na betaling natuurlijk. Uber gevuld met koffers (goed vol) en onze persoontjes en naar SFO airport. Tijdig aangekomen op vliegveld. De e-tickets verzilverd voor boardingpassen. Koffers afgegeven. Rustig door de douane nog de laatste dollars opgemaakt en met voorrang weer mogen boarden. Een kleine 10 uur gevlogen naar schiphol amsterdam. Onze shuttle bus naar van der valk schiphol genomen waar onze auto stond geparkeerd. 2,5 uur terug rijden naar huis. Poempaf aangekomen, uitgeladen poesjes geknuffeld, badje doen en in slaap gevallen. Rond 3 uur ‘s nachts uitgeslapen en klaarwakker. Jetlag is een raar ding. Om 6 uur weer in slaap gevallen tot 10 uur, boschappies gedaan, wasje doen en dan wachten tot 14 uur om te zien of verstappen wereldkampioen wordt.

alleee, that’s all folks…….